Odszkodowanie od szpitala przysługuje pacjentom, których pobyt w szpitalu w skutek błędu medycznego uległ przedłużeniu lub musieli kilkakrotnie przebywać w placówce medycznej mają prawo uzyskać odszkodowanie ze szpitala. Dochodzenie roszczeń jest możliwe polubownie, a także poprzez złożenie pozwu przeciwko szpitalowi o Dziennik Ustaw Dz.U.2022.2123 t.j. Akt obowiązujący Wersja od: 17 października 2022 r. do: 31 grudnia 2023 r. Art. 24. - [Przyjęcie do szpitala psychiatrycznego Lekarz nie poniesie natomiast odpowiedzialności za wynik operacji, podczas której doszło do powikłań spowodowanych szczególnymi okolicznościami, niezależnymi od jego zachowania. Obowiązki lekarza nie kończą się z chwilą dokonania zabiegu, gdyż pacjent powinien być objęty nadzorem pooperacyjnym, zwłaszcza, gdy podczas zabiegu Zakaz odwiedzin i przekazywanie paczek dla pacjentów. Wyposażenie w niezbędne środki ochrony osobistej. Wstrzymanie przyjęć planowych w szpitalach psychiatrycznych. Wypisywanie pacjentów ze szpitala psychiatrycznego. Koronawirus na oddziałach psychiatrycznych. Zapraszamy! mec. Jolanta Budzowska. Radca prawny specjalizujący się w prawie cywilnym w zakresie problematyki praw pacjenta i dochodzenia roszczeń odszkodowawczych z tytułu błędów medycznych. Prawnik medyczny to skuteczność w uzyskaniu odszkodowania za błędy lekarskie. Każdy prawnik współpracujący z nami jest wyspecjalizowany w Odszkodowanie za pobyt w szpitalu a Ogólne Warunki Ubezpieczenia. Tym samym, aby ustalić, czy należą nam się pieniądze – odszkodowanie za pobyt w szpitalu – musimy zweryfikować zapisy umowy podpisanej z zakładem ubezpieczeń. Najczęściej kwestia ta będzie zapisana w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia (tzw. OWU). Odszkodowanie za pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Przez 89dni przebywałam w szpitalu psychiatrycznym. Po zakończeniu leczenia firma Compensa (mam w niej grupowe ubezpieczenie pracownicze) odmówiła mi wypłaty odszkodowania za pobyt w szpitalu uzasadniając, że "za szpital nie uważa się szpitala psychiatrycznego.." upływie 4 dni od dnia przyjęcia do szpitala psychiatrycznego (312 spraw). Naj - dłużej, gdyż aż 29 dni (tj. 696 godzin) trwało zawiadomienie Sądu Rejonowego Również dokumentacja związana z późniejszym leczeniem ułatwia ubieganie się o odszkodowanie. Nawet, jeśli Twoim zdaniem dokumentacja z leczenia nie wskazuje na popełnienie błędu medycznego, przedstaw ją specjaliście. Oprócz kart informacyjnych z hospitalizacji, niezbędna będzie opinia biegłego. Np. w prywatnej klinice psychiatrycznej Inventiva w Tuszynie koło Łodzi za 28-dniowy pobyt w ramach leczenia psychiatrycznego w dwuosobowym pokoju zapłacimy od 9,9 do 12 tys. zł, a za każdą a5Fx8v. Pacjenci szpitali psychiatrycznych z wielu względów stanowią szczególną grupę chorych. W niniejszym artykule nie będę poruszał kwestii różnić pomiędzy „chorobami duszy” i „chorobami ciała”, ale przedstawię na czym polegają uwarunkowania sytuacji prawnej pacjenta szpitala psychiatrycznego. Zawartość1 Relacja pomiędzy lekarzem a pacjentem2 Prawa pacjenta szpitala psychiatrycznego3 Prawa pacjenta a przymusowe leczenie Relacja pomiędzy lekarzem a pacjentem Relacja pomiędzy lekarzem i pacjentem nie jest równa. To ten pierwszy dysponuje wiedzą, doświadczeniem i środkami technicznymi, które stawiają go w uprzywilejowanej pozycji względem chorego, który jest osobą potrzebującą pomocy, często bezradną, niejednokrotnie pozbawioną wsparcia ze strony osób trzecich. Dysproporcja ta ujawnia się szczególnie w realiach szpitala psychiatrycznego. Podstawowym aktem prawnym regulującym prawa i obowiązki chorego leczącego się w szpitalu psychiatrycznym reguluje ustawa o ochronie zdrowia psychicznego z 19 sierpnia 1994 r. Akt ten uchwalony został wcześniej, aniżeli inne akty prawne regulujące prawa pacjenta, co wydaje się nieprzypadkowe. Pacjent szpitala psychiatrycznego może być hospitalizowany dobrowolnie, ale również bez swej zgody. W tym drugim przypadku leczenie pełni nie tylko funkcję terapeutyczną, ale również izolacyjną, chroniącą społeczeństwo przed zagrożeniem ze strony osoby zaburzonej. Istotą ochrony praw pacjenta szpitala psychiatrycznego są zatem zarówno wartości zdrowia i życia, czy autonomii woli, ale także wolności osobistej. Liczne relacje dotyczące stosowania leczenia psychiatrycznego jako represji, chociażby wobec dysydentów w byłym ZSRR, przynoszą szereg tragicznych historii, a jednocześnie pokazują, że prawa pacjenta szpitala psychiatrycznego i jego godność są bardziej narażone na naruszenia, aniżeli pacjenta leczonego wyłącznie ze względów somatycznych. Prawa pacjenta szpitala psychiatrycznego stanowią część ogólnych praw pacjenta. Dlatego w przypadku braku regulacji szczególnych w jego przypadku zastosowanie znajdą przepisy ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta z 6 listopada 2008 r. Cytowana ustawa wymienia w szczególności prawo pacjenta do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej (w przypadku leczenia psychiatrycznego – zawsze bezpłatnej), do informacji o swoim stanie zdrowia, do do zachowania w tajemnicy przez osoby wykonujące zawód medyczny informacji z nim związanych, do wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń zdrowotnych, do poszanowania intymności i godności, do dokumentacji medycznej, do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Prawa pacjenta, w szczególności w kontekście pacjenta szpitala psychiatrycznego, mają przy tym umocowania w aktach wyższego rzędu: art. 68 ust. 3 Konstytucji RP nakazuje władzom publicznym szczególną opiekę zdrowotną nad osobami niepełnosprawnymi, w zakresie przymusowej hospitalizacji i przymusowego leczenia, art. 30 wskazuje na przyrodzoną i niezbywalną godność człowieka jako podstawę i źródło wszelkich praw i wolności, art. 41 ust. 2 gwarantuje kontrolę niezawisłego sądu dla każdego pozbawienia wolności, a tak należałoby kwalifikować osobę poddaną przymusowej hospitalizacji. Prawa pacjenta a przymusowe leczenie Specyfika ochrony praw pacjenta szpitala psychiatrycznego wyraża się w szczególności w kontekście możliwości zastosowania przymusowego leczenia, które w oczywisty sposób stoi w sprzeczności z wartościami autonomii i wolności jednostki. Przymus taki może być zastosowany jedynie w dla dobra i w interesie pacjenta, co nie oznacza, że możliwa jest tu dowolność. Przeciwnie, stosowanie przymusu jest sytuacją wyjątkową, a zatem należy ją traktować jako ściśle ograniczoną do przewidzianych ustawą przypadków. Przymus bezpośredni wobec pacjenta może być zastosowany wówczas, gdy chory swoim zachowaniem zagraża własnemu lub cudzemu zdrowiu lub życiu albo narusza bezpieczeństwo powszechne, kiedy gwałtownie niszczy lub uszkadza przedmioty w otoczeniu, kiedy poważnie zakłóca działanie placówki, w której przebywa. Zanim przymus zostanie zastosowany, należy pacjenta uprzedzić. Możliwość przyjęcia osoby do szpitala bez jej zgody istnieje wówczas, jeśli jej dotychczasowe zachowanie wskazuje, że z powodu choroby zagraża własnemu życiu lub zdrowiu lub zdrowiu innych osób. Przyjęcie bez zgody pacjenta zawsze wymaga zatwierdzenia przez ordynatora w ciągu 48 godzin oraz powiadomienia właściwego miejscowo sądu opiekuńczego w ciągu 72 godzin od chwili przyjęcia. Osobną sytuacją jest orzeczenie przymusowego pobytu w ramach stosowanego przez sąd w postępowaniu karnym środka zabezpieczającego, w szczególności wobec osób, które popełniły przestępstwo w stanie niepoczytalności, jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że popełnią one ponownie czyn zabroniony o znacznej społecznej szkodliwości w związku z chorobą psychiczną lub upośledzeniem umysłowym lub też ciężkie przestępstwo w związku z zaburzeniem preferencji seksualnych. Możliwość stosowania przymusu nie może prowadzić do wniosku, że osoby leczone w szpitalu psychiatrycznym mają mniej praw, aniżeli inni pacjenci. Wręcz przeciwnie, obowiązujące przepisy nakładają obowiązek szczególnej dbałości o prawa takich osób. W tym też celu ustawa o ochronie zdrowia psychicznego wprowadziła instytucję Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, który powinien być obecny w każdej placówce i którego zadaniem jest między innymi pomoc w dochodzeniu praw w sprawach związanych z przyjęciem, leczeniem, warunkami pobytu i wypisaniem ze szpitala psychiatrycznego. Kodeks etyki lekarskiej w art. 3 nakazuje wypełniać lekarzowi obowiązki bez względu na różnice płci, wieku, sytuacji materialnej. W przypadku osób leczonych psychiatrycznie standard ochrony jest dodatkowo zwiększony, czego uzasadnieniem jest charakter ich przypadłości, a także dopuszczalny w pewnych wypadkach przymus. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego przyjęcie osoby z zaburzeniami psychicznymi do szpitala psychiatrycznego następuje za jej pisemną zgodą na podstawie ważnego skierowania do szpitala, jeżeli lekarz wyznaczony do tej czynności, po osobistym zbadaniu tej osoby, stwierdzi wskazania do przypadku braku powyższej zgody, zastosowanie znajduje art. 29 ustawy, stanowiący, że do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź, która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia. W takiej sytuacji o potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego orzeka sąd sądu o przyjęciu do szpitala psychiatrycznego, ma więc charakter zastępczy tzn., że Sąd jest władny podjąć decyzje tylko wówczas, gdy osoba, której dotyczy art. 29 powołanej ustawy nie wyraża zgody na hospitalizacje i co, do której zachodzi, co najmniej jedna z przesłanek ściśle określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 tej osób, które mogą złożyć wniosek o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody W przedmiocie umieszczenia osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, sąd wszczyna postępowanie na wniosek złożony przez małżonka tej osoby, jej krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną w linii prostej są osoby pochodzące jedna od drugiej. Rozróżnia się tu linię wstępnych, czyli np. rodziców, dziadków, oraz linię zstępnych, czyli np. dzieci, wnuków, wniosku o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym dołącza się orzeczenie lekarza psychiatry, szczegółowo uzasadniające potrzebę leczenia w szpitalu psychiatrycznym. Orzeczenie lekarz psychiatra wydaje na uzasadnione żądanie osoby lub organu uprawnionego do zgłoszenia wniosku o wszczęcie stanowi art. 30 ust 2 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, w przypadku niezałączenia do wniosku orzeczenia lekarskiego lub gdy zostało ono wydane w okresie dłuższym niż 14 dni przed dniem złożenia wniosku, sąd zwraca w przypadku, o którym mowa w ust. 2, jeżeli treść wniosku lub załączone do wniosku dokumenty uprawdopodabniają zasadność przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, a złożenie orzeczenia lekarza psychiatry, nie jest możliwe, sąd zarządza poddanie osoby, której dotyczy wniosek, odpowiedniemu osoba ta odmawia poddania się badaniu, może być ono przeprowadzone bez jej zgody. Organ orzekający o potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznegoO konieczności przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby przejawiającej zaburzenia psychiczne, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej okoliczności uzasadniających umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19, uznał, że sąd procedujący w przedmiocie wniosku o umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym nie może ograniczać się tylko do pozna­nia wniosków końcowych biegłego psychiatry, lecz sam powinien dokonać oceny i wykazać okoliczności uzasadniające wniosek, iż nieprzyjęcie określonej osoby do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie jej zdrowia psychicznego. Powód konieczny do przymusowego umieszczenia osoby w szpitalu psychiatrycznym Wyjaśnić więc należy, że sam fakt choroby psychicznej, nawet w stadium zaawansowanym, nie jest wystarczającym powodem do „przymusowego” umieszczenia osoby chorej w szpitalu psychiatrycznym. Konieczne jest, bowiem ustalenie, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, przy czym rokowanie to musi mieć charakter kwalifikowany, w tym sensie, że musi istnieć zagrożenie „znacznym” stopniem nasilenia choroby, a nie jakimkolwiek pogorszeniem samopoczucia (tak: wyrok Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 22 listopada 2017 r., Sygn. akt IV RNs 291/17).Brak koniecznej przyczyny do przymusowego umieszczenia w szpitaluBrak koniecznej przyczyny do przymusowego umieszczenia w szpitalu zachodzi w tedy, gdy uczestnik postępowania jest zdolny do samodzielnej egzystencji i zaspokajania potrzeb życiowych, a brak jest podstaw do przyjęcia, że leczenie szpitalne przyniesie poprawę stanu zdrowia sformułowania w opinii biegłego, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu zdrowia osobyJeżeli opinia biegłego z zakresu psychiatrii nie zawiera wprost sformułowanej przesłanki z Art. 29 ust 2 pkt 1, stanowiącej o możliwości przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, bez jej zgody, w sytuacji, gdy dotychczasowe zachowanie tejże osoby wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, to tezę o tego rodzaju zagrożeniu sąd może wyprowadzić z całokształtu treści opinii oraz wszelkich okoliczności sprawy zawisłej przed sądem (tak: Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19).Więcej na temat opinii biegłego – czytaj przymusowego umieszczenia w szpitalu – przykłady z orzecznictwaSąd Okręgowy w Koninie w postanowieniu z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie Sygn. akt I 1Ca 449/17 stwierdził, że podstawą do przymusowego przyjęcia do szpitala psychiatrycznego był brak wglądu uczestniczki postępowania w proces chorobowy, sporadyczne wizyty u specjalisty, nieregularna terapia farmakologiczna, bezkrytyczne podejście do występujących u niej objawów i kategoryczna odmowa przyjmowania leków innych niż przez nią aprobowane, związane z jej chorobą ocenie sądu powyższe okoliczności uzasadniały przekonanie, że jedynie umieszczenie uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym mogło przynieść poprawę stanu jej zdrowia. Brak bowiem leczenia psychiatrycznego uczestniczki mogło spowodować znaczne pogorszenie się jej stanu psychicznego i funkcjonowania, tym bardziej w sytuacji, gdzie uczestniczka nie chciała korzystać z pomocy osób bliskich, z którymi wchodziła w coraz większe postępowania w sprawie o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody Zasadą postępowania nieprocesowego jest to, że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 520. § 1 kpc). Jeżeli jednak uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości. To samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników (§ 2).Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19 stwierdził jednak, że z uwagi na przedmiot sprawy o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, w której chodzi wyłącznie o dobro tej osoby, na podstawie art. 520 § 1 należy ustalić, że każdy z zainteresowanych ponosi koszty związane ze swoim udziałem w postępowaniu. Pacjenci mogą się domagać odszkodowania za błędy popełnione przez personel medyczny. Lekarz może popełnić błąd w leczeniu, ale też w rozpoznaniu choroby oraz przy czynnościach technicznych związanych z terapią. Odszkodowanie i renta Zanim wystąpimy z roszczeniem, powinniśmy wyliczyć wysokość kwoty, której będziemy się domagać. W ramach odszkodowania możemy żądać zwrotu kosztówleczenia, wydatków na prywatne wizyty u specjalistów czy opiekę pielęgniarki, a także wydatków na lekarstwa, protezy, a nawet specjalistyczną dietę. Oprócz roszczeń odszkodowawczych pacjent ma prawo do zadośćuczynienia za krzywdę, cierpienia moralne i psychiczne. Jeśli pacjent utracił zdolność do wykonywania pracy oraz zwiększyły się jego potrzeby i wydatki, a zmniejszyły widoki na przyszłość może domagać się on od odpowiedzialnego lekarza lub szpitala renty. Roszczenie pacjenta przedawnia się po upływie 3 lat od momentu wykrycia lub ujawnienia się szkody. Przeczytaj: Kiedy przysługuje odszkodowanie z tytułu błędu lekarskiego? Sprawa w sądzie Sprawy związane z uzyskaniem odszkodowania należy kierować do dyrektora placówki służby zdrowia winnej wyrządzenia szkody. Ewentualnie można zwrócić się do firmy ubezpieczającej szpital, bo podmioty zajmujące się świadczeniami zdrowotnymi mają obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej. Jeżeli mimo pisemnego wniosku poszkodowanego pacjenta szpital lub lekarz odmówią wypłaty odszkodowania, pacjent składa pozew do sądu wedle właściwości miejscowej pozwanego, czyli lekarza lub szpitala. Szukanie winnego Niektóre sprawy wiążą się z winą konkretnej osoby, np. lekarza, który postawił złą diagnozę czy popełnił błąd w trakcie zabiegu. Pacjent, który pozywa, nie musi jednak znać nazwiska osoby odpowiedzialnej. Ustaleniami faktycznymi zajmuje się sąd. Przykładowo, problemy ze wskazaniem konkretnego lekarza, który popełnił błąd w trakcie operacji nie stoją na przeszkodzie przyznaniu odszkodowania. Szpital odpowiada bowiem za błędy swoich pracowników. Bywają też przypadki (np. zakażenie gronkowcem, żółtaczką), w których nie jest konieczne ustalanie winnej osoby, wystarczy udowodnić, że do szkody doszło w trakcie pobytu w danej placówce. Biegli W celu ustalenia, czy doszło do błędu w sztuce lekarskiej, sąd powołuje biegłych sądowych. Przedstawiają oni swoją opinię dotyczącą danej sytuacji, oceniając stopień zawinienia czy zaniedbania lub ich brak po stronie szpitala. Biegli powinni być bezstronni, w związku z tym nie powinni być w żaden sposób powiązani z placówką czy lekarzami, których dotyczy postępowanie. Zobacz też: Jakie prawa ma pacjent? Zmiany w przepisach – nadzieja na przyszłość Obecnie trwają prace nad nowymi przepisami, które mają usprawnić proces dochodzenia roszczeń za błędy medyczne. Zgodnie z projektowanymi zmianami powstać mają specjalne komisje, które będą rozpatrywać tego typu sprawy. Orzeczenie ma być wydawane w ciągu 5 miesięcy od przyjęcia wniosku. Takie rozwiązanie ma stanowić alternatywę dla dochodzenia roszczeń przed sądem. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Odszkodowanie za pobyt w szpitalu jest formą rekompensaty wypłacanej choremu za czas hospitalizacji. System ubezpieczeń społecznych obowiązujący w naszym kraju gwarantuje jedynie wypłatę ubezpieczonemu pacjentowi pewną kwotę zwaną zasiłkiem chorobowym. W celu uzyskania dodatkowego świadczenia konieczne jest zawarcie umów ubezpieczenia dobrowolnego. Zasiłek chorobowy z ZUSUbezpieczenie chorobowe jest obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym np. w przypadku osób zatrudnionych na podstawie umowy o świadczeń wchodzących w jego skład znajduje się zasiłek chorobowy, wypłacany przez ZUS. Miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu wynosi 70% podstawy wymiaru (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi pracowników, którzy ukończyli 50 lat, a którym za pobyt w szpitalu od 15 do 33 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym przysługuje zasiłek w wysokości 80% podstawy wymiaru).Wspomniana podstawa, będąca wyznacznikiem kwoty zasiłku, to przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała konieczność pobytu w powyższego wynika, że zasiłek chorobowy rekompensuje jedynie niemożność uzyskania wynagrodzenia za pracę, spowodowaną czasową niezdolnością do niej, i to nie w pełnym tego względu wiele osób decyduje się na zawarcie umów dodatkowego, dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, które przewiduje wypłatę konkretnych sum w poszczególnych okolicznościach, również w przypadkach choroby wymagającej dodatkoweObecnie na rynku znajduje się wiele podmiotów zajmujących się działalnością ubezpieczeniową, które oferują pakiety ubezpieczeń, zarówno indywidualnych, jak i zawarcia umowy, a tym samym wykupienia ubezpieczenia dodatkowego, nie są ubezpieczeniowe określają je w swoich regulaminach, zwanych Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia (OWU). Tam też przewidują przypadki zasadności wypłaty należnego świadczenia, zwanego zwyczajowo wspomnieć, że OWU zawierają liczne ograniczenia, które w rezultacie powodują uchylenie się firm ubezpieczeniowych od wypłaty świadczeń. Z tego względu konieczne jest dokładne zapoznanie się z zasadami wybranego pakietu ubezpieczenia przed podpisaniem finalnej umowy i rozpoczęciem uiszczania przedmiotowyPodmioty zajmujące się działalnością ubezpieczeniową wskazują zazwyczaj w umowach konkretne przypadki objęcia ubezpieczeniem. Umowa ubezpieczenia na wypadek choroby lub pobytu w szpitalu zwykle zawiera powody hospitalizacji, które stanowią podstawę wypłaty często takie umowy zawierają skonkretyzowane grupy przyczyn, np. hospitalizacja będąca wynikiem doznanego wypadku. Inne firmy określają powody hospitalizacji bardzo szeroko – od wypadku, poprzez rehabilitację, aż po wszelkiego rodzaju choroby. Czasami zdarza się, że ubezpieczyciel oferuje wypłatę świadczenia bez względu na przyczynę pobytu w ograniczeniem jest czas hospitalizacji. Podmioty zajmujące się działalnością ubezpieczeniową niekiedy uzależniają wypłatę odszkodowania od czasu pobytu w szpitalu. Ogólne warunki ubezpieczenia określają zazwyczaj minimalną i maksymalną ilość dni hospitalizacji, gwarantujące wypłatę jeśli według OWU ubezpieczony może domagać się odszkodowania od 7 dni pobytu w szpitalu, to nie uzyska go, jeśli w szpitalu spędził 5 wypłaty odszkodowania za pobyt w szpitalu może być również rodzaj placówki medycznej. W niektórych umowach ubezpieczyciele zastrzegają, że świadczenie nie będzie należne za pobyt w szpitalu rehabilitacyjnym czy ośrodku leczenia uzależnień. Niekiedy wyłączeniu podlegają również prywatne kwotowyKwota odszkodowania należnego za pobyt w szpitalu zwykle uzależniona jest od wysokości opłacanej składki ubezpieczeniowej. Zazwyczaj im wyższa składka, tym wyższa kwota odszkodowania. Ubezpieczyciele, wyliczając wysokość odszkodowania, posługują się również swoimi wewnętrznymi tabelami, które określają rodzaj choroby lub powód hospitalizacji i należną w tym przypadku sumę świadczenia za każdy dzień pobytu w te są udostępniane osobom zawierającym umowy ubezpieczenia, dzięki czemu wiedzą oni jak wysokich świadczeń mogą się spodziewać za ewentualny pobyt w karencjiW umowach ubezpieczenia na wypadek pobytu w szpitalu często zastrzegany jest tzw. okres to pewien czas liczony od momentu zawarcia umowy, przez który ubezpieczony nie jest chroniony, tj. nie przysługuje mu odszkodowanie, za które płaci już składkę. Zwykle wynosi on od 1 do 4 korzystania z tego rozwiązania jest chęć uniknięcia celowego zawierania umów ubezpieczeń dobrowolnych, podyktowana zamiarem niezbyt odległego w czasie korzystania ze świadczeń też: Odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu